Jacopo Negretti genannt Palma il Vecchio, Ruhende Nymphe, um 1518/1520, Öl auf Leinwand, Staatliche Kunstsammlungen, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden.

Dzieło malarskie bez wątpienia ma swoją genezę w kompozycji Śpiącej Wenus Giorgione’go, zwłaszcza że malarz Jacopo Negretti zwany Palma il Vecchio był jednym ze spadkobierców maniery przedwcześnie zmarłego reformatora sztuki malarskiej (obok Tycjana, Pordenone, Giovanni’ego Gerolamo Savoldo, Parisa Bordone i Sebastiano del Piombo). Wydaje się, iż dzieło to jednak powstało z przeważającej inspiracji literaturą Cinquecenta, ze szczególnym uwzględnieniem przesłań moralizatorskich zawartych w Asolani pióra Pietro Bembo. W tekście tym jest mowa o kobietach uznawanych w świecie antycznym za nimfy leśne. Miały one zdolność oczarowywania mężczyzn swym spojrzeniem, wabiąc ich tym sposobem do krainy wiecznych uciech, ale także cierpień miłosnych. Na płótnie Palmy il Vecchio mamy zobrazowaną nagą postać kobiecą, przebudzoną i spoglądającą na widza gestem poniekąd zapraszającym, bez jakichkolwiek śladów wstydu, który dostrzec można było u śpiącej bogini na obrazie Giorgione’go. Naga nimfa wydaje się wręcz być swego rodzaju przeszkodą na drodze wiodącej przez pełen grozy pejzaż widoczny w tle, zapewne będący aluzją do trudnej i wymagającej poświęceń drogi cnoty i ładu moralnego.